02.11.2020 

Rola wyobraźni i jej niedoszacowanie

W świecie całkowitego oddzielenia i rozczarowań, może być dość trudnym zadaniem wyobrażenie sobie tego, jak my - rasa ludzka - moglibyśmy kiedykolwiek zjednoczyć się poprzez wyrażanie miłości, używanej jako podstawowe zachowanie człowieka. Miłość wyraża siebie w postawie jedności i równości, postrzegając całość życia jako istoty nieskończoności, bez względu na to jak bardzo są one zasłonięte osobowością i ludzkim płaszczem.

Jednakże, jesteśmy zaprogramowani, aby szybko uruchamiać w sobie gniew lub obronę za każdym razem, gdy coś lub ktoś zagraża, osłabia, powstrzymuje lub drażni naszą wolę i poczucie bezpieczeństwa. W świecie ciągłego nadzoru, coraz bardziej pomniejszanego zakresu wolności osobistych, rozpędzającej się świeckości, nie jest łatwo wznieść się ponad zaprogramowane w nas procedury.

Programowanie to opiera się na dwóch podstawowych, współzależnych cechach rzeczywistości ludzkiej:

• 1) Oddzielenie
• 2) Oszustwo

Każdy z nas jest oddzielony od reszty i każdy żyje w oszustwie. Takie są proste fakty.

Oddzielenie rozpoczyna się w momencie, gdy ubieramy się w ciało ludzkie (nasze narodziny). Zostajemy natychmiastowo oddzieleni i wtłoczeni w rzeczywistość trójwymiarową. Zostajemy zamknięci i zaplombowani w naszym własnym ciele. Jest niezwykle dziwnym doświadczeniem kiedy to zaczynamy postrzegać świat jako oddzielony od nas samych oraz że istniejemy oddzieleni od wszystkich i wszystkiego. Zostaliśmy zaprogramowani przez tę dominującą cechę rzeczywistości, abyśmy czuli się bezbronni i podlegli.

Oszustwem naszego świata jest jego iluzoryczny fundament, który opisuje naszą świadomość jako średnio 80-letnią długość życia, która ma formę ludzką z - być może - domieszką boskiego, lecz niezdefiniowanego elementu duchowego. Z uwagi na tą potencjalnie boską iskrę w nas, dopuszcza się do wierzenia w duszę, ale pozostaje to tylko w sferze wierzenia, a zatem koniec końców oszustwo działa w pełni - nie wiemy kim naprawdę jesteśmy. (Możesz przeczytać Piąty wywiad z dr Jamissonem Nerudą, aby uzyskać więcej informacji na temat Hologramu Oszustwa).

Tłumienie Wyobraźni

Wyobraźnia to specyficzna zdolność usytuowana w sercu i umyśle każdej jednostki.

To ta część nas, która może przejawiać wizję sprzeczną z otaczającą nas rzeczywistością. Tak jak nasz system oko-mózg może używać teleskopu do oglądania odległych galaktyk, tak wyobraźnia pełni rolę teleskopu dla naszej świadomości. Pozwala nam sięgnąć do nieskończoności. Każdy z nas jest zalewany historiami i obrazami wojny, dysfunkcjami społecznymi, zmniejszającymi wolność zarządzeniami i technologiami, a wszystko to zaszczepia w nas poczucie zguby i przygnębienia. Nasza wyobraźnia funkcjonuje w oparciu o obciążenia, które ogólnie możemy nazwać czynnikami tłumiącymi.

Owe czynniki tłumiące z czasem wprowadzają fałszywe poczucie, że jesteśmy gruntownie wadliwi i pozbawieni wewnętrznej siły. Zaczynamy wierzyć w kłamstwo, że nasze całe życie - lub jego fragmenty - to błędy, które wymagają poprawek lub modyfikacji. Jak myślisz, skąd te poprawki będą pochodzić? Który rząd lub instytucje religijne naprawią nasze błędy? Te same instytucje, które najpierw projektują i rozpowszechniają czynniki tłumiące? Dokładnie.

Problem polega na tym, że pozwoliliśmy na zaprogramowanie naszej wyobraźni przez czynniki tłumiące, w wyniku czego nasza wyobraźnia w dużej mierze uległa zanikowi. Wyobraźnia jest jak mięsień, który trzeba ćwiczyć aby podnieść duży ciężar. Aby zrzucić z siebie czynniki tłumiące, które dosłownie siedzą na nas, możemy zacząć regularnie używać naszej wyobraźni (ćwiczyć ją).

Korzystanie z Wyobraźni

Pojawia się teraz pytanie, w jaki sposób mogę ćwiczyć swoją wyobraźnię? W piątym wywiadzie z dr Jamissonem Nerudą zalecam specyficzną praktykę zwaną: Pauza Kwantowa. Jest ona dobrym punktem wyjściowym do ćwiczenia i rozwijania wyobraźni. Mówię punkt wyjściowy, ponieważ zdecydowanie sugeruję, aby każdy dostosował sobie praktykę Pauzy Kwantowej do siebie.

Wyobraźnia została zmarginalizowana przez środowiska akademickie w podobny sposób, jak słowa takie jak: „mit” albo „intuicja”. Są to pojęcia słowne znajdujące się na skraju akceptowalności społecznej, a jednak pod wieloma względami tak naprawdę tkwi w nich wielka wewnętrzna siła do radzenia sobie w dzisiejszych czasach. To, jak te słowa zostały zmarginalizowane, samo w sobie stanowi interesujące studium, ale ten artykuł nie skupia się na tym, lecz sugeruje, że każdy z nas może chcieć znaleźć sposób na ćwiczenie swojej wyobraźni.

Jednak równie ważny jest sposób, w jaki wykorzystujesz swoją wyobraźnię, dlatego sugeruję abyś przyjrzał się Pauzie Kwantowej i zobaczył, czy są jakieś aspekty tego narzędzia, których mógłbyś użyć do stworzenia swojej własnej techniki. Poniżej niektóre z kluczowych aspektów, które warto wziąć pod uwagę podczas opracowywania własnej techniki:

• Rytmiczne oddychanie
• Wizualizacja określonych działań pobudzających wyobraźnię/fantazję
• Cykliczne gromadzenie do wewnątrz (odbiór) i wyrażanie na zewnątrz (transmisja)
• Połączenie z Ziemią, życiem i bezgranicznością
• Wdzięczność do Stwórcy wyrażana poprzez komunikację
• Wkomponowanie cnót serca
• Paradoks skromności pełnej wewnętrznej siły

Technika Pauzy Kwantowej to wewnętrzna technologia oparta na wspólnym działaniu: wyobraźni oraz fizjologii człowieka. Została zaprojektowana, aby złagodzić wpływ czynników tłumiących, wpływać na nasze postawy emocjonalne i mentalne, ale co ważniejsze, aby umożliwić zmniejszenie gęstości otaczającej nas zasłony. Pomaga to postrzegać rzeczywistość z większą klarownością i nieco lepiej zrozumieć swoją jaźń nieskończoności.

Maleńkie detale potrafią zmienić samopoczucie jednostki. Podobnie, maleńkie zmiany w umiejętności posługiwania się wyobraźnią - gdy jest ona zsynchronizowana z cnotami serca, wyrażaniem miłości, równości i jedności - potrafią pomóc nam wszystkim. Siedem kluczowych składników wymienionych powyżej to przepis na rozwijanie siły twojej wyobraźni, z zachowaniem pewności, że będzie użytkowana z korzyścią dla wszystkich.