Aktualności

Leżał spokojnie, nie poruszając się ani trochę, a jednak nawet z odległości siedemdziesięciu metrów jej wzrok przykuł karmazynowy kałamarz piersi Józefa. Maja odwróciła się do Szymona.

 

• Biblioteka WM / Część 12   Strona: 37 lub Zakładka: Rozdział 57
• Wersja w pdf

 

 

Kontynuacja opowieści Doriana...

 

• Biblioteka WM / Część 12   Strona: 23 lub Zakładka: Rozdział 56 - Fragment 4
• Galeria Ilustracji   // Biblioteka WM / Galerie / Galeria Ilustracji 2
• Wersja w pdf

 

 

Dorian zrobił osamotniony, pełen skruchy wydech powietrza.

"Ta maszyna - wskazał kciukiem za siebie, przez ramię - jest przekleństwem dla Kościoła i całego naszego gatunku. To ja ją znalazłem. To ja jestem tym mrocznym, choć nie mam znamienia. Może odpadło, albo zapomniało się zmaterializować, nie wiem. Wiem jedno, to ja jestem tym, który otworzył wrota mroku i wpuścił niszczycielskie siły.

 

• Biblioteka WM / Część 12   Strona: 16 lub Zakładka: Rozdział 56 - Fragment 3
• Wersja w pdf

 

 

Hugelitod odruchowo zaczął kręcić głową.

"Co to to nie. Nie namówisz mnie do użycia tej maszyny, czymkolwiek by ona nie była. Jest w niej coś, co sprawia wrażenie niebezpiecznego... wręcz groźnego."

"Nikt nie będzie cię do niczego zmuszał. Możesz być o to spokojny," powiedział Dorian, siadając na podłodze i opierając się o podest.

"Wrota te, to starożytna konstrukcja. Liczą sobie prawdopodobnie tyle lat, co sama ludzkość. Korytarz, którym szliśmy przed chwilą, został zapieczętowany przez pierwotnych budowniczych. Jakieś piętnaście lat temu odkryliśmy, że koniec korytarza nie jest trwały, używając prostej techniki refrakcji fali dźwiękowej.

 

• Biblioteka WM / Część 12   Strona: 9 lub Zakładka: Rozdział 56 - Fragment 2
• Wersja w pdf

 

 

Dorian i Hugelitod szli korytarzem, który delikatnie opadając w dół, prowadził daleko poza komnaty odwiedzane przez Hugelitoda dwa dni wcześniej. Była to jego druga wizyta w tej świątyni; podczas pierwszej odkrył tajny punkt dostępowy do Wyroczni z poziomu świątyni. Hugelitod nie mógł wyjść z podziwu nad ogromem tej podziemnej konstrukcji świątynnej.

"Jak myślisz, ile czasu trwała budowa tego całego kompleksu?" zapytał Hugelitod.

"Według Wyroczni: dwadzieścia dziewięć lat."

"Toż to całe pokolenie..."

"To co widziałeś, to dopiero początek, o czym wkrótce sam będziesz miał okazję się przekonać."

 

• Biblioteka WM / Część 12   Strona: 3 lub Zakładka: Rozdział 56 - Fragment 1
• Wersja w pdf

 

 

Na oczach Kamila, Monsej stracił przytomność i osunął się na ziemię, a jego dobroczyńca - człowiek, którego nigdy wcześniej nie widział - bez przeszkód udał się do dwupiętrowej kwatery gościnnej.

Całemu zajściu przyglądała się z okna zszokowana sylwetka Nataniela, do którego dotarło że nieznajomy właśnie wszedł do budynku, w którym on przebywa.

Zdarzenie to obserwowała też niewielka grupa wartowników, na których Nataniel machnął, aby weszli do budynku, dla zapewnienia dodatkowej ochrony. Większość wartowników była teraz w mesie na kolacji, ale kilku już było po i paliło papierosy na zewnątrz, nie mogąc się doczekać rozpoczęcia imprezy.

 

• Biblioteka WM / Część 11   Strona: 103 lub Zakładka: Rozdział 55
• Galeria Ilustracji   // Biblioteka WM / Galerie / Galeria Ilustracji 2
• Wersja w pdf